Genelde yaşamaya odaklıyızdır. Hayatın bizi sürüklediği yönlere akar, manzaraları izlemekle geçiririz zamanımızı. Bazı zamanlarda ise kontrolü ele almamız gerekir. Bu durumlarda zorlanırız; çünkü kontrolü ele almak sürüklenmekten daha zordur. Bu zor durumdan kurtulmak için ise referans ararız. Başkaları ne yapmış?
Başkaları ne yapmış demekte bir sorun yoktur. Çünkü hayatınız boyunca yaşadığınız her şeyi; her sevinci, her hüznü ve her acıyı yaşamış başka bir insan vardır. Bir şeylerde ilk olmak herkesin başarabildiği bir şey değildir sonuçta.
Bu zor durumlarda ise tabii ki de direkt başkalarının ne yapmış olduğunu merak etmeyiz, etmemeliyiz. Doğal bir sırası vardır bu araştırma sürecinin. Önce kendi deneyimlerimize bakarız. Daha önce böyle bir durumda kaldım mı? Kaldıysak, o durumdan öğrendiklerimizi analizleyip kendimize yeni bir yol çizebiliriz. Eğer kalmadıysak, arkadaşlarımızla konuşuruz. Yakınımızdaki insanların bizi anlaması ve çizeceğimiz yola olan katkıları bu zor durumdan bizi kurtarabilir. Eğer arkadaş da iş görmüyorsa, izlediğimiz filmler yardımcı olur bize. Çünkü onlar dünyadaki başka karakterleri anlatır. Biz ise başkasının seçtiği yolu öğrenerek kendi karar sürecimizde bundan yararlanabiliriz.
Bunların hepsi birer seçenek. Fakat insan hayatının her döneminde hep aynı metodu uygulamamalı. Şu an doğru olarak düşündüğüm yol, 20’li yaşlar için doğru olduğuna inandığım bir yoldur. 30’larıma geldiğimde ise belki de metod değiştirmem gerekecektir.
En iyi öğrenme şekli insanın kendi hatalarından ders çıkarmasıdır. İnsanın egosu her zaman kendi istediğini yapma eğilimindedir. Onay almaya ihtiyacı olmayan insanlar zaten kendi istediklerini yapar; onay alma ihtiyacı olan insanlar ise bir şekilde onay alacağı bir çevrede kabul ettirir kendini. Bilinçli bir insan arkadaşının yaptığı hatayı yapabilir, izlediği filmdeki karakterin düştüğü çukura düşebilir. Fakat yeteri kadar zekaya sahip olan bir insan yaptığı hatayı bir daha yapmaz. Buradaki zekadan kasıt ise yapılan hataların deneyime ne kadar dönüştürüldüğüdür.
Yaşamalıyız. Her şeyi kendimiz yaşamalı, kendimiz görmeliyiz. Bir şeylerin sonucunu düşünmeden yaşamalıyız. İleride güveneceğimiz kararlara sahip olabilmek için şimdiden yaşayıp görmeye çalışmalıyız etrafımızdakileri.
Hayat kütüphanemize bilgileri doldurup iyi bir kaynak oluşturmak, kendimize edeceğimiz bir teşekkürle sonuçlanır, bunun dışındaki sonuçların pek önemi yoktur; hayatta kaldığımız sürece..